Frankrijk blijft trekken.

Toch naar Frankrijk???

Heb ik te snel ons huis verkocht? Want ja, ons Franse huis is verkocht aan de eerste kijkers die het huis kwamen bezichtigen. Het is een dubbel gevoel. Aan de ene kant doet het me pijn maar aan de andere kant weet ik dat het de juiste beslissing is geweest.

2022 

Juli

Nu ben ik sinds twee weken samen met mijn zusje in het Franse huis van haar zoon. Heerlijk hier want Frankrijk blijft trekken. De rust zoals van het Franse platteland vind je bijna niet meer in Nederland. Gisteren onderweg kwamen we dit tegen, daar wordt je toch blij van?

Van Franse woonbladen krijg ik ook nooit genoeg en ik lees ze van voor naar achter en terug. ,,Onze,, tabac heeft gelukkig veel keus en het is fijn om in een luie stoel te genieten van de prachtige foto’s en ideeën op te doen en die te bewaren op Pinterest.

Op zondag zijn we altijd vroeg uit de veren om naar de brocante te gaan. Soms is er een dichtbij een andere keer weer verder weg, maar het is altijd spannend om te speuren naar iets moois.

Deze dame vond ik laatst maar omdat ze wat smoezelig was heb ik haar eerst in bad gezet en ik moet zeggen dat ze heerlijk opgefrist was na afloop.

September 2021

 We zijn in ons Franse huis, mijn zusje en ik. We zitten aan de grote tafel die in de keuken staat, ik heb de kachel aangemaakt want het is kil en we kunnen wel wat warmte gebruiken.

Mijn besluit staat vast, ik ga ons huis verkopen, ik wil hier alleen niet zijn, het is te groot en ik mis mijn man verschrikkelijk. 

Op 14 juli is Jacques overleden, een feestdag voor de Fransen, voor mij een datum om nooit meer feest te vieren.

,,C’est la vie,, zeggen de Fransen

,,Zo is het leven,, zei Jacques toen hij hoorde dat hij ongeneeslijk ziek was.

En ik……ik moet verder….alleen.

Zomer 2020

2020 een jaar dat niemand zal vergeten, wij zeker niet. 

Toch besloten we om op de dag dat de zomer begon naar Frankrijk te vertrekken, gewoon om naar onze andere wereld te gaan.

Wat we verwacht hadden klopte. Het gras stond hoog de bloemen bloeiden weelderig en er was werk, veel werk.

Bijna 19 uur, het is warm en windstil, eigenlijk nog te warm om buiten te zitten maar met een koel glas rosé is het te doen.

En dan hoor ik de specht tikken, ik zie hem niet maar weet dat het een bonte specht is die in de notenboom zit. 

Net kreeg ik een foto van ons huis in Nederland via de familie app,  mijn neefje vaarde er voorbij. Hij zag veel eenden op het terras en ik wist dat het moeder eend was met haar 12 jongen. ( nu ik dit blog eindelijk post zijn er nog 4 over.)

Ik genoot, en dacht, ja ik leef in twee werelden en kan niet zeggen welke de beste is. 

En dan moeten we plotseling terug naar Nederland.

Zomer in Frankrijk 2019

Wij komen en gaan met de zwaluwen, alleen dit jaar gingen wij wat eerder richting Nederland maar dat is een ander verhaal.

,,Onze,, zwaluwen zijn vreemde vogels.
Het stel begon normaal, zoals alle zwaluwen met een nest op een aardig plekje, tegen de muur vlak onder het plafond, niets van te zeggen.

Vorig jaar besloten ze om een mooier nest te bouwen, ze zaten vaak op het oude nest te kijken hoe fraai ze het nu voor elkaar hadden, zo onder die balk.
Ze legden eitjes en er kwamen jongen.

Iedere ochtend liep ik naar de achterdeur om hem open te zetten maar O, schrik, het zwaluwnest lag op de grond met de jongen eromheen.
Snel mijn lief erbij gehaald, wat nu te doen.
Een mandje gepakt daar wat nestinhoud ingelegd en daarop heel voorzichtig
de 5 piepkleine zwaluwtjes die nog in leven waren.
Drie zwaluwen hadden de val niet overleefd.
Het mandje zetten we hoog op een rek en de buitendeur hielden we potdicht want Syberi, de kat van de buren is niet vies van een vogeltje.

De ouders konden door een hart in de deur wel naar binnen en ze hadden snel in de gaten waar hun kroost was gebleven.

Toch waren wij niet tevreden, die deur de hele dag dicht, niet fijn.
Op het internet vond ik een tip, timmer op de plek van het nest een koelkastbakje en leg daar die vogels in.
Dit hebben we gedaan en dat werkte perfect.
Helaas is er nog een zwaluw dood gegaan, maar 4 kleintjes hebben het overleefd en zijn vrolijk uitgevlogen.

Dit jaar had het ouderpaar andere plannen, balken?? Nee, te gevaarlijk, we doen het anders.

Het atelier van Jacques was een hiermee geen lekkere werkplek meer voor hem want pa en ma zwaluw vonden het niet prettig als er geklust werd en probeerden hem weg te jagen door maar om zijn hoofd te vliegen.
Nou ja, de lamp kon toch al niet aan, want oververhitte zwaluwtjes wilden we niet.
Nu maar afwachten waar het stel volgend jaar een nestje gaat bouwen.

 

Jeanne D'Arc Living

In deze mooie maand Mei sta ik met ons Franse huis in de JDL. 

Omdat we nu in Frankrijk zijn heb ik de Nederlandse editie nog niet gezien, maar de Franse wel. 

Hier heet het blad ,,Nordique Living,, en is gewoon in de ,,tabac,, te koop. 

In Nederland is het nog niet zo eenvoudig om aan een exemplaar van JDL te komen en dat is jammer.

Ik vind de JDL deze maand extra leuk omdat mijn zusje ook in het magazine staat met haar Franse huis.

De reportages zijn gemaakt door Anneke Gambon en Jeanette Philips, twee leuke vakkundige dames die er iets moois van hebben gemaakt.

Ik ben heel trots op het resultaat, maar zoals Jeanette zei;

,,het is toch echt je eigen huis en het zijn je eigen spullen,,.

De JDL komt in veel landen uit en ook mede daarom vind ik het een eer om in dit mooie blad te staan, of vinden jullie dat raar?

Lieve groet,

Hermine

Januari

En dan is januari opeens alweer voorbij alle kerstspullen weer in de dozen en de voorjaarsbollen bloeien weer vrolijk.

Deze dame heeft jaren in Frankrijk gestaan uitkijkend over het beekje dat langs ons Franse huis loopt.

Maar... in het najaar besloot ik dat ze mee mocht naar Nederland en ook hier kijkt ze uit over water, ze is dus een echte ,,waterjuffer,,.

Op haar plekje staat nu een IJsvogel gezaagd uit cederhout. Hij is gemaakt door een Engels/Nederlandse dorpsgenoot  en ik vind het een echt kunstwerk. 

Als we weer in Frankrijk zijn mag de IJsvogel weer naar buiten op de plek die te zien is op de foto.

De kat van de buren heeft geen oog voor deze vogel, veel te groot. 

Nee, Syberi zorgt ervoor dat er geen kleine vogeltjes in onze tuin durven komen. De voederkooi is haar geliefde plekje.

En dan nog iets raars. Ik volg het blog polderpins, maar als er iets gepost wordt, dan zie ik dat niet staan in mijn leeslijst, rara hoe kan dat. 

Trouwens ze kan ook wel wat volgers gebruiken. http://polderpins.blogspot.nl/

Kerst 2016

                      Mooie Kerstdagen allemaal.

                 

 Veel liefs

 Hermine

Toeristen in de Bourgogne

 

Zo af en toe gaan we een dagje met onze Belgisch/Franse overburen ,,toeristen,, zoals zij dat noemen.

Dit keer gingen we de Bourgogne in en eerst naar Beaune. Een prachtig stadje.

We lieten ons rondrijden met een treintje omdat de afstand behoorlijk was en omdat er nog meer op het programma stond.

Beaune ligt midden in het wijngebied van de Bourgogne en dat was te zien. 

We hebben er heerlijk geluncht en toen verder, want het uiteindelijke doel was Flavigny.

Beaune is mooi hoor maar druk en als je zoals wij op het platteland verblijven is al dat verkeer wel weer erg wennen. 

Op Flavigny was ik direct verliefd. 

Ooit zijn er scenes opgenomen voor de film Chocolat, mijn favorite film.

Maar het dorp is vooral bekent om de anijssnoepjes, je kent ze vast, in die hele mooie doosjes.

Ik keek mijn ogen uit in die winkel en heb natuurlijk het een en ander gekocht. 

Mijn buurvrouw kocht elf !!!! kilo snoepjes voor verschillende mensen. 

Zelf heeft ze in elke kamer van haar Chambre d'hote een schaaltje staan met de snoepjes uit Flavigny.

De snoepjes van Flavigny zijn anijskorrels die ruim twee weken lang stuk voor stuk gehuld worden in fijne laagjes suikerstroop en voorzien van zijn eigen heerlijke aroma. Er is voor elk wat wils o.a. anijs, munt, zoethout, oranjebloesem, roos, viooltjesparfum, citroen en meer. 

Wie nu precies op het idee kwam om deze snoepjes te gaan maken is niet zeker, maar wat men wel weet is dat de Bourgondiërs al in 1591 deze snoepjes aanboden aan gasten die op doorreis waren.

Achter deze deur zou ik wel eens willen kijken, zou er een mooie tuin achter zitten??

Ik neem nu een snoepje met de smaak anijs, die vind ik het lekkerst.

Brocante

Soms zie ik iets op een brocante waarvan ik denk,...LLEEUUKK !!! 

Maar mijn gezonde verstand zegt dan, nee, dat past niet in de auto. Nou ja, alleen de wagen zou gaan, maar er moet nog veel meer mee als we weer terug gaan dus heb ik deze brocante kinderwagen maar laten staan.

Deze dames vond ik er ook wel gezellig uitzien, maar nee, ook te groot.

Zo kom ik leuke dingen tegen die toch niet mee kunnen, en ja, dat komt ervan als het besluit gevallen is dat die grote bus eruit gaat. Soms lastig maar er zijn genoeg kleine dingen te koop die gewoon in een doos passen dus mee kunnen.

En als we dan na een zondagochtend struinen weer thuis komen, is daar de rust van de tuin.

Niet slecht hoor, het Franse Landleven.

December

In september zag ik zoveel mooie dingen in de natuur, besjes in allerlei kleuren en veel groen en mooie rode appeltjes aan onze boom, geurige kweeperen, noten alles volop.

Mijn handen gingen jeuken om er iets van te maken. 

Natuurlijk veel te vroeg voor kerst maar dat hinderde me niet. Ik maak nu kransen waar ik met veel plezier naar kan kijken, dacht ik.

Zelfs mistletoe hing voor het grijpen dus ook maar een takje meegenomen, de besjes waren nog lang niet rijp.

De kransen heb ik achtergelaten voor de vogels, de appels en kweeperen zijn mee naar Nederland gegaan.

En mistletoe.........., ik ben er dol op en de bomen in onze Franse omgeving hangen er vol mee, maar ik koop het hier wel om ervan te genieten.

Lieve groet,

Hermine

Op brocante jacht.

Q 

Brocante, ik krijg er nooit genoeg van en iedere zondag gaan we op jacht. 

Ieder dorpje, hoe klein ook heeft elk jaar zijn eigen brocante.

Deze brocantes in onze wijde omgeving zijn niet spectaculair, vaak veel plastic speelgoed, kleding, en gereedschap, maar we zoeken en speuren naar dingen die wij leuk vinden. 

We komen zo op in de leukste dorpjes, dorpjes waar je anders nooit zou zijn gekomen. 

En, we genieten onderweg van de natuur want O, wat is Frankrijk mooi en rustig.

Een enkele keer komen we zonder iets thuis, maar wel met een voldaan gevoel en dat is zeker zo fijn.

Manlief vond vandaag een spanen doos met sleutels en ik helemaal nietssss.

Soms zien we een bordje in een dorp met ,,vide Maison,,.

Slimme mensen proberen zo hun overtollige spullen aan de man te brengen en geef ze eens ongelijk.

Vaak hebben ze hun eigen overtollige spullen uitgestald in de garage maar soms is het ,,echt,,.

Dan mag je het hele huis doorlopen om te kijken of er iets van je gading is. 

Ik zie dan b.v. een trap in dat huis die ik ook wel zou willen, maar ja, die zit vast. Ladenkastjes die vol zitten met spullen van ,,grand-mère,, soms gênant om erin te kijken.

Maar een enkele keer is er iets wat ik wel wil, en dat gaat dan mee naar huis.

Dit nachtkastje, gelukkig leeg, kon ik wel gebruiken en staat nu naast mijn bed. Ik heb het met kalkverf behandeld en dit is het resultaat.

Ik ben er helemaal blij mee.

Een fijn weekend en liefs,

Hermine

Warm en Werk

Als het heel erg warm is buiten zoek ik een klusje om in huis te doen. 

In huis is altijd lekker koel met dit warme weer dus wordt het plan om de keukenvloer lichter te maken uitgevoerd, nee niet door mij haha, maar door Monsieur.

We zijn heel tevreden met het resultaat.

In de tuin heb ik nu echt voor de laatste keer een clematis geplant, poging 6. Als deze nu niet aanslaat stop ik ermee. 

Dit keer heb ik het wel anders aangepakt, bij een brocante kocht ik een stuk schoorsteenbuis, vulde die met aarde, knipte de bodem uit de pot van de clematis en heb de pot in de buis gezet, tot nu toe gaat het goed.

De tuin blijft een plek waar ik nooit genoeg van krijg.

Op een brocante vond ik een mooie ornament, brocantes, altijd spannend.